Getuigenis Pater Deyvid, msp.

“Ik wilde een dokter van lichamen worden, maar de Heer veranderde mijn leven en nodigde mij uit om een dokter van zielen te worden, om zijn woord van genezing naar de uiteinden van de aarde te brengen” 

Ik ben 29 jaar, Colombiaan en ongeveer negen jaar bij de “Missionarissen Dienaars der Armen”  (MSP). Mijn leven toen ik nog in Colombia woonde verliep in wat de wereld  als “normaal" beschouwt: ik had mijn carrière, mijn vrienden, mijn vriendin; ik hield feestjes en plezier maken; maar te midden daarvan miste mijn hart het belangrijkste... Ik geloofde oprecht dat mijn leven geen zin zou hebben als ik het niet aan een goed doel zou wijden; daarom begon ik geneeskunde te studeren, een loopbaan waarin ik niet alleen op zoek was naar geld, maar ook de allerarmsten kon dienen. 

Wat me ook geraakt heeft is het feit dat ik twee jaar lang lid was van een NGO genaamd “Un Techo para mi País” (Een dak voor mijn land), waar ik mij inzette voor de bouw van huizen voor de armen. In het begin was alles heel mooi: de mensen waren heel dankbaar; maar na verloop van tijd voelde ik weer die leegte. Waarom? Ik wist het niet... Ik vertelde het aan mijn moeder, zij luisterde en probeerde te helpen, en herinnerde mij eraan dat, zonder God, dit het resultaat is.

Het gebeurde dat zij op een dag naar EWTN op TV keek, en zij zag een programma over de “Missionarissen Dienaars der Armen” en beval het mij aan. Pater Giovanni Salerno zei iets dat me trof: "Als wij de armen alleen materieel brood geven, maken wij hen armer en armer... De armen hebben niet alleen honger naar materieel brood, maar zij hebben Christus nodig, het geestelijk Brood, om hun ware waardigheid als kinderen van God te ontdekken en zich daardoor geliefd en gewenst te voelen zoals zij zijn. Dit is het startpunt voor een echte verandering: de armen die zich bewust zijn van hun waardigheid werken, veranderen, geven de alcohol op, worden verantwoordelijk, enz...". 

Ik ontmoette de Missionarissen Dienaars der Armen in juni 2012 en na die week was ik vol van het gebed en het werk. Ik heb iets meer dan een jaar in de “Cité van de Kinderen” van Andahuaylillas (Cuzco) doorgebracht, ten dienste van de allerarmsten. Daarna begon ik aan mijn zesjarige studie, waarbij ik werd toegewezen aan de gemeenschap van Ajofrín (Toledo - Spanje), waar ik in 2019 al mijn studies heb afgerond.

“Ik had mijn werk, mijn vrienden, mijn vriendinnetje en hield veel van feestjes; maar in mijn hart ontbrak het belangrijkste.”

“ We hebben het gehoord en met eigen ogen gezien; we hebben het aanschouwd en onze handen hebben het aangeraakt - dáárover spreken wij, over het Woord dat leven is.”   (1Joh 1, 3). 

Vanuit mijn vormingstijd zou ik graag een van die grote waarden willen benadrukken die Pater Giovanni en de MSP 's in mij hebben willen zaaien, namelijk een diepe liefde voor de Kerk, voor de Paus en voor de liturgie. Ik dank God dat Hij me heeft  geholpen om deze zeer intense en vruchtbare periode te voltooien. 

Na het beëindigen van mijn studies werd ik voor twee maanden toegewezen aan onze missie in Cuba, een zeer mooie missie waar ik veel vreugde aan beleefde, omdat we vaak een evangelisatie vanaf “nul” hebben uitgevoerd voor veel mensen die ver van het geloof verwijderd waren.

Daarna keerde ik terug naar ons moederhuis in Cuzco en in oktober 2019 legde ik mijn eeuwige geloften af. Momenteel ben ik aangesteld om Pater Carlos te helpen bij de vorming van de jongens die deel uitmaken van het “Roepingencentrum”, een plaats waar jongens belangstelling hebben voor het religieuze leven.

Ik dank God, en u allen voor uw gebeden (vooral de vele kloosterzusters en monniken die bidden voor roepingen, omdat God door hen harten raakt en omvormt). Ik ben gelukkig met mijn roeping en ik wil alles wat ik geleerd heb ten dienste stellen van de armen en van de Kerk. Ik dank ook mijn vormingswerkers Pater Giuseppe (al vele jaren overste van deze gemeenschap), Pater Walter (huidige overste), Pater Pablo (vorming) en mijn dierbare geestelijke leidsmannen (de ene die vanuit de hemel over mij waakt: Don Felipe; en de andere die op aarde over mij waakt: Pater Sebastián). Ik dank ook de Broeders van mijn gemeenschap voor hun geduld, vreugde, nabijheid en naastenliefde jegens mij.

Ik ben gelukkig met mijn roeping